En weer thuis...

De dag begon vroeg, om 5 uur stonden we op zodat we op ons gemakje alles konden doen. Uitchecken kon via de tv, heel makkelijk is dat. En toen was het tijd om voor de laatste keer de auto op te halen bij valet parking. Man, wat gaan we die luxe missen. Thuis moeten we weer geewoon ordinair zoeken naar een parkeerplek. 

De locatie om de auto terug te brengen wijst zich vanzelf bij McCarren airport. De auto droppen gaat een stuk makkelijker en sneller dan bij de camper vorig jaar. Je sluit aan in een rij, iemand scant vervolgens een code in de deur, je krijgt een bonnetje van eventuele openstaande kosten en klaar ben je. Wij hadden ervoor gekozen om vooraf een tank bezine te betalen. Dat is wel wat duurder dan zelf aftanken, maar dan heb je geen gedoe dat je hem helemaal afgetankt hoeft in te leveren. En de bezineprijzen zijn vergeleken met hier nog steeds erg laag. Een shuttle brengt je naar de juiste terminal.

Beide vluchten verliepen rustig, alleen de laatste paar uur hadden we af en toe turbulentie die dan meteen ook lang duurde. De eerste vlucht naar Houston duurde een half uur korter dan verwacht en van de internationale vlucht werd ook wat tijd afgesnoept. Vreemd genoeg kreeg ik bij beide vluchten weer last van vliegangst, terwijl ik op de heenreis hier amper last van heb gehad. Zal wel de vermoeidheid zijn.

We werden opgehaald door mijn broer die onze auto had geleend in de tussentijd. Cyriel zijn ouders stonden ook te wachten. Ze maakten er meteen een dagje Amsterdam van.

Eenmaal thuis lagen er nog nog aantal lieve kaarten met felicitaties op ons te wachten. Nog een tijdje nagepraat met mijn broer over de vakantie en de bruiloft. Hierover hebben we eigenlijk nog maar weinig mensen gesproken. Leuk om te horen hoe zij de dag beleefd hebben. Toen hij weg was, voelden we ons wel even ontheemd. We zijn natuurlijk heel druk met de bruiloft geweest en daarna op huwelijksreis. En nu is ineens alles voorbij. Wel raar hoor, even niets meer te hoeven. 

We hadden deze vakantie een redelijke lang verlanglijstje, maar het motto was: niets moet, alles mag. Stratosphere tower hadden we 's avonds willen bezoeken voor het uitzicht over Vegas, maar daar kwam het steeds om een of andere reden niet van. Gelukkig hebben we het ook bij de landing vanuit het vliegtuig gezien. We hadden erop gerekend meer hikes te doen in de parken die we bezochten, uiteindelijk maar 1 kleintje in Valley of the Fire gedaan. Het was gewoon een ander soort vakantie dan vorig jaar, beetje rondrijden en toppen bij viewpoints was voldoende deze keer. Mijn lichte colitus aanval en hardnekkige verkoudheid hielpen ook bepaald niet mee. Dat is ook de reden dat we Death Valley overgeslagen hebben. Ik was al beroerd na de halve dagtrip naar Valley of the Fire, voor DV moet je gewoon een volle dag rekenen. Elvis wedding hebben we eigenlijk niet echt meer over gehad, "gewoon" trouwen volstond blijkbaar :). 

Het was echt een topvakantie en echt een aanrader om een keer te langer in Vegas te blijven dan de geijkte 2-3 dagen. Wij hebben ook nog lang niet alles gezien en gedaan. Het oude centrum hebben we zelfs helemaal overgeslagen deze keer.

The Mirage is ons super bevallen, echt een hotel voor ons. Kamers super, vriendelijk personeel, veel keuze uit leuke restaurantjes. Cosmopolitan vonden we super mooi als geheel, het uitzicht van de kamer was natuurlijk subliem. Maar ik voelde me minder thuis, qua gasten en eetgelegenheden. En we vonden de kamer zelf iets tegenvallen, veel beschadigingen en de schoonmaak liet aardig te wensen over, zeker voor een 5 sterren hotel. We lieten express elke dag een redelijke tip achter, daarmee werd het iets beter. Er waren ook elke middag demonstraties buiten bij het hotel over uitbuitingen van het personeel. Misschien dat dat de reden was dat het niet helemaal op orde was en wilden ze op deze manier extra druk leggen op het management. Die zijn natuurlijk wel gevoelig voor klagende klanten. Geen idee, maar het viel ons beide op. 

Kort samengevat..... Het was SUPER!!!

Dag 8

Vandaag de laatste dag. Ik blijf snipverkouden, dus de trip naar Death Valley die we steeds hebben uitgesteld slaan we definitief over. Dat is zonder stops al 7-8 uur rijden. Vandaag staat alleen diner bij The Steakhouse in Excalibur op de planning. Dit is een wat luxer restaurant waarvoor we $ 50 credits hebben via MyVegas, leek ons een leuke afsluiter.

Ontbeten in de Henry in ons hotel, zoals alles in dit hotel luxer dan we gewend zijn, dus de verse sinaasappelsap in soort martiniglazen geschonken uit een cocktailshaker. Na het ontbijt nog even de Strip op geweest. Met de auto naar Treasure Island gereden, dit hotel hadden we nog niet gezien. Hier een klein gokje gewaagd, maar geen succes helaas. Uiteindelijk kwamen we weer bij de Stripburger terecht aan het eind van de Fashion Mall. Ik moest persé die heerlijke cocktail nog een keer proberen. Samen een burger gedeeld daarnaast. Deze tent staat bekend om zijn lekkere burgers, volgens velen de lekkerste van Vegas. Vorig jaar hier ook gegeten en we waren het hier roerend mee eens. En ook dit jaar was hij even lekker. De man naast ons was zo lyrisch dat hij een heel verhaal over de beste burgers begon te houden tegen Cyriel.

Terug in ons hotel nog een keer lekker in bad geweest, natuurlijk genietend van het uitzicht op de fonteinen. Op ons gemakje netjes aangekleed voor het diner. Daarna naar Excalibur gereden. Het is dat ik veel goede recenties heb gelezen over The Steakhouse, want anders waren we denk ik direct weer terug gegaan. Wat een gribus bende is dat hotel. Bijna alle hotels hebben een kunstmatig luchtje, daar wen je aan, maar deze was echt goor. De hele entourage deed shabby aan en de afzuigers konden het ook niet aan. Omdat we ruim op tijd waren, zijn we even langs de winkels en foodcourt gelopen, daar hing gewoon een walm. Een foodcourt is trouwens een plein met verschillende eettentjes met zitplekken in het midden. Je kunt bij elke willekeurige tent wat halen en daar gaan zitten. 

Het restaurant zag er stukken beter uit. Het eten was echt subliem, de bediening ook. Je kon echt op je gemak eten, vaak wordt in Amerika het eten snel achter elkaar gebracht. Ik had de filet mignon en Cyriel de NY steak. Beide echt erg lekker, de mignon smolt gewoon op mijn tong. De rekening was pittig, maar door de credits viel het uiteindelijk mee.

De hele vakantie hebben we trouwens veel bruidsparen zien rondlopen, al dan niet met een entourage. Meestal zagen ze er best goed uit, maar in dit hotel liepen er een paar rond waarvan onze mond echt openviel. Alsof ze een carnavalskostuum uit de kast hadden gehaald, echt karikaturen. Misschien deden ze het er ook om, kan me voorstellen dat je wel wat korting hier en daar krijgt als bruidspaar.

Terug in het hotel de koffers maar alvast gepakt en gewogen. Voor ons doen hebben we best veel kleding gekocht, maar beide koffers zitten nog onder het maximale gewicht van 23 kg. Besloten om beneden de laatste dollars te vergokken :). Het was mega druk in het casino, drukker zelfs dan het weekend. Ik denk dat er een conferentie aan de gang is. Die lui gaan 's avonds soms helemaal los. 

We zijn het beide snel zat, het was een hele leuke huwelijksreis, maar wel vermoeiend. Vegas is geen stad om in uit te rusten. Gelukkig hebben we allebei steeds goed geslapen, dat scheelt. We willen nog de fonteinen voor de laatste keer zien in het donker, dat verveelt echt nooit. En dan lekker naar bed, morgen gaat de wekker om 5 uur. Brrrr, laat mijn bed het maar niet horen.

Dag 7

Gisterenavond latertje geworden en dat voel ik ook met mijn verkoudheid. Maar erg gezellig zo samen in de cocktailbar en casino.

Vanochtend besluiten we te gaan ontbijten bij de Wicked Spoon, het buffet van de Cosmopolitan. Staat bekend als erg goed. En dat is het zeker. De entourage is sfeervol en het eten echt lekker. 

Na het ontbijt besluiten we te gaan shoppen in de Premium Outlet North. De vorige keer hebben we voornamelijk voor Cyriel gewinkeld, nu ben ik aan de beurt. North zit vlakbij ons aan de snelweg en is buiten in tegenstelling tot South. Het aanbod was naar ons idee kleiner en sprak ons minder aan. We vonden er ook een minder prettige sfeer hangen. Toch goed geslaagd bij de Levi's store voor mij. Maar we zijn al snel weer naar South gereden, omdat ik daar bepaalde winkels had gezien die ze hier niet hebben. Bij South nog een leuke trui bij Tommy Hilfiger en een blouse bij VanHeusen (nooit van gehoord, maar klinkt echt Nederlands) gekocht. Het grappige, of eigenlijk juist niet, is dat ik hier bij de merken makkelijk leuke kleding kan vinden en in Nederland niet. Daar beweren ze gewoon glashard bij Levi's bijvoorbeeld dat het niet gemaakt wordt in mijn maat. Liegbeesten! Bij Hilfiger was de broek die ik pastte zelfs te groot en ze hadden nog een maat groter zelfs. Was gave broek, maar helaas niet meer in mijn maat aanwezig, damn.

Na bij Hilfiger echt te lang in de rij bij de kassa te hebben gestaan, waren we het zat en zijn naar het hotel gegaan. Daar tijdje een gokje gewaagd. Ik had zowaar $ 60 winst, gelijk uitbetalen!

We hebben nog een MyVegas reward voor $ 50 diner credits bij de Monte Carlo. Dit hotel hebben we ook nog niet van binnen gezien, dus we gaan al bijtijds die kant op. Met de auto natuurlijk :), beentjes zijn moe. Lang leve valet parking!!! Ja, ik weet het, val in herhaling, maar is gewoon zo makkelijk en leuk.

Mooi hotel van binnen, beetje dezelfde sfeer qua mensen en eettentjes als in The Mirage. We moeten bij het inwisselen van de reward al opgeven waar we willen eten, we kiezen voor Diablo's. Voordat we daarheen gaan bezoeken we eerst nog op advies van een mede-forummer Ross dress voor less. Had bijna beet met een extreem goedkope Levi's, $ 13 dollar ofzo, naar hij was net te klein. Verder is het een verschrikkelijke zaak, echt een uitdragerij. Maar als je van koopjes houdt, kun je daar wel wat leuks vinden als je heel goed zoekt. Vervolgens nog langs de M&M's store, het is weer tijd voor onze dosis. 

Toen vonden we het tijd om naar Diablo's te gaan. Het is een soort open sportbar met goede rock muziek, ziet er gezellig uit. We moeten een tijdje wachten, dus we krijgen een soort buzzer mee en nemen alvast een drankje, beide een lekkere Corona. Na een kwartiertje begint de buzzer te buzzen en is onze tafel klaar. Man, wat kun je hier goed eten! Echt Mexican stijl, weer eens wat anders dan burgers. Van een andere tafel die een bak met Corona's besteld hadden, kregen we er eentje die over was. Thank you! De rekening viel erg mee, maar $ 55. Met een goede tip erbij kom je op $ 65, waarvan $ 50 gratis is door de credits. Altijd leuk.

Omdat dit een Mlife casino is en de Cosmopolitan niet, kwam ik op het idee om eens te kijken of we misschien gratis speelpunten hebben opgebouwd die we hier op kunnen maken. En ja hoor, op de kaart van Cyriel staat $ 10 zien we als we hem in een gokkast steken. Ik besluit er meteen voor te gaan en begin te spelen en krijg al snel een bonus en daarna nog 1 en daarna een bonusronde en tegen de tijd dat we die 10 hebben opgemaakt, is de stand $ 40. Gewoon winst dus! Terwijl de teller steeds verder op liep, begonnen wij steeds harder te lachen. En tegen de tijd dat ik die 40 laat uitbetalen, is dat lachje over gegaan in een manisch lachje. De hele weg tot we in de hotelkamer terug waren, begon steeds 1 van ons weer te lachen waarna de ander weer bijviel. Dit is toch humor, even snel kijken of we nog wat punten hebben om op te maken en vervolgens met winst naar buiten lopen. Het had vast meer kunnen zijn, maar de kunst is om op tijd te stoppen. Net als eerder vandaag toen ik die winst had.

In het hotel zijn we lekker het bad ingedoken, is een Japans zitbad met uitzicht op de Bellagio fonteinen. Daarna nog een gokje gewaagd, mijn winning streak van vandaag was helaas over. Weer terug op de kamer een tijdje naar de fonteinen liggen kijken vanuit bed en daarna lekker onze oogjes toe gedaan.

Dag 6

Allebei heerlijk geslapen vannacht. De keelpijn is gelukkig wat minder, maar nu is mijn neus aan de beurt. Alles door elkaar heen, loopneus, dichte neus, niesaanvallen. Voel me niet top, maar ook niet echt ziek gelukkig. Vandaag maar eens licht ontbijten, bij de Starbucks aan de overkant in Planet Hollywood. De Cosmopolitan ligt zo centraal dat je binnen minuten in diverse andere hotels staat. Het hotel zelf heeft voornamelijk chiquere eetgelegenheden, dus voor iets simpelers/goedkopers kun je beter even naar Planet Hollywood lopen.

Tijdens het ontbijt maar eens bedacht wat we zullen doen vandaag. We hadden beide wel zin om er even uit te gaan. Dus op naar Red Rock Canyon. Dat ligt ongeveer een half uurtje rijden buiten Vegas en wordt door de locals gebruikt om even aan de drukte te ontsnappen. Het is zaterdag, dus het is best druk in het park. Er is ook een soort tourtocht aan de gang voor fietsers. Maar alles gaat op zijn gemakje hier, dus je hebt er geen last van. Het park is klein en bestaat uit een scenic drive van ongeveer 22 km via een eenrichtingsweg die via een lus loopt. Dus kan niet fout gaan. Er zijn diverse hikes van makkelijk tot zeer moeilijk in het park. Maar omdat ik nog niet echt fit ben, besluiten we dat voor een toekomstige vakantie te bewaren. Je moet iets hebben om naar uit te kijken toch ;). Waarom het park Red Rock Canyon heet lijkt me duidelijk, de foto spreekt voor zichzelf. Er lopen ook wilde paarden en een soort ezels rond. Aan het eind van de lus komen we ineens in een file terecht. Al snel was duidelijk waarom, een groepje ezels stak op hun gemak over. 

Op de terugweg even gestopt om neusspray te halen. Net als bij alles in Amerika heb je hier echt enorm veel keuze. Op goed geluk maar iets gekozen. Zoo, dat lucht op zeg. Daarna doorgereden naar Ceasars Palace, hier heb je in de Forum Shops de Cheesecake Factory. Wilden daar altijd al een keer eten. Fans van de Big Bang Theory zullen de naam herkennen. Ook bij dit hotel weer gebruik gemaakt van valet parking, echt ideaal. Geen gedoe van parkeerplekje zoeken en flinke stukken lopen van en naar de garage. Waarom kennen wij dit niet? Raken echt verwend hier. Heerlijk gegeten bij de Cheesecake Factory met als toetje.... (tromgeroffel) cheesecake (verrassing!!). We kregen ze alleen niet op, echt te veel en te zwaar.

Hierna de auto geparkeerd bij het hotel om daarna lopend naar Aria te gaan. We moeten onze kaartjes ophalen voor de Cirque du Soleil show, Zarkana. We hebben premium seats, kostprijs per stuk $ 165, maar voor ons gratis! Lang leve het MyVegas spel. De show start om half 10, dus gaan we eerst even relaxen in het hotel. Maar niet voordat we een lekkere bak koffie ergens gescored hebben, veel te weinig op vandaag. Dankzij de machtige lunch hebben we geen trek in uitgebreid avondeten, dus gaan we op zoek naar een pizza punt. In de Cosmopolitan heb je de Secret Pizza place en die is inderdaad nergens aangegeven. Gelukkig weet ik dat hij op de 3e verdieping zit in een gang met allemaal platenhoezen aan de muur, dus hij is snel gevonden. En het is echt de moeite waard.

We zijn ruim op tijd bij de show. We hadden al gehoord van de bell boy dat er geen slechte plaatsen zijn bij de show en dat klopt ook wel. Het is een vrij klein theater en onze plekken zijn fantastisch. Premium seats betekent dus niet alleen goede plekken, maar ook lekkere plekken. We zitten gewoon op sofa's. De show duurt 1,5 uur en bestaat vooral uit acrobatiek en wat clown gedoe. Dat laatste had van mij minder gemogen en omdat ze vaak decors en veiligheidsmatten moesten wisselen, werden ze veeeel en lang ingezet. En ik heb echt een hekel aan clowns, dus ik kon mijn lol op :). De show was verder de moeite waard, mooie decors en speciale effecten en fantastische acrobatische stunt. We hielden soms ons hart vast. 

Op weg terug naar het hotel kun je echt zien dat het zaterdagavond is. Megadruk en wat een figuren. Patsers met ontzettend sletterige meiden aan hun arm. En dat is nog vriendelijk uitgedrukt. Echt niet normaal hoe de vrouwen er uitzien hier. Lekker een cocktail gedronken in Vipers vlakbij de incheckbalie, hier kun je nog rustig zitten. Samen nog even een gokje gewaagd, zowaar wat winst. Op de kamer kreeg ik helaas een kleine colitis aanval, sinds de trouwdag rommelt het weer helaas. En daaarna heerlijk naar bed met het gedreun van bruisend Vegas op de achtergrond.

Oh ja, helemaal vergeten een foto te plaatsen van het uitzicht vanaf ons balkon op de fonteinen 's avonds. Komt ie!

Dag 5

Aiaiai, dit is niet fijn. Ik werd wakker met een hele scherpe keelpijn, opgezette klieren en stront verkouden. Voelt als een beginnende keelontsteking. Hopelijk zet ie niet door. Na nog een tukje te hebben gedaan en wat paracetamol ingenomen te hebben, voel ik me gelukkig weer een beetje mens. Dus tijd om ons gratis buffet te innen bij Cravings. Ontbijtbuffetten gaan er altijd wel in!

Er stond een redelijke rij, deze keer hebben we helaas geen VIP kaarten. Maar we waren toch aardig snel binnen. En tja, waar begin je dan. Er is iets als te veel keus. We hebben het beide niet te gek gemaakt. Wat French toast (wentelteefjes), fruit en roerei voor mij. French toast, gepaneerde kip en een of andere mini sandwich met ei en worst voor Cyriel. Daarna de toetjesbar aangevallen, maar die viel mij wat tegen. Maar dat kan ook door gebrek aan smaak komen, letterlijk dan he door de verkoudheid ;).

Het is inmiddels tijd om uit te checken. Vandaag gaan we naar het 2e en laatste hotel, The Cosmopolitan. Wederom hoeven we niets te betalen voor de kamer, alleen de drankjes van gisteren bij het zwembad.

Eerst even langs de Walmart gereden voor extra paracetamol, had geen rekening gehouden met flinke verkoudheid bij het inpakken. Gelukkig had ik een sjaal bij me, was idee van Cyriel om mee te nemen in het vliegtuig. Nu gebruik ik hem in de hotels en winkels om mijn keel te beschermen tegen die overenthousiaste airco's.

Vanochtend staat iets op de planning wat we beide al lang een keer willen doen, namelijk schieten. Dus op naar American Shooters, deze is minder op toeristen gericht en daardoor rustiger en volgens mij ook goedkoper. We besloten beide voor een 9mm semi automatisch handwapen te gaan. Na een instructie mogen we de baan op. En daar slaan de zenuwen toe, bij beide, maar bij mij het ergst. Ineens beseffen we dat we met een wapen in ons hand staan waarmee je kunt (al dan niet expres) verwonden en doden. Naast ons stond iemand te schieten met shot gun, het type wapen waarmee o.a. Breivik een slachting heeft aangericht. Komend uit Soesterberg ben ik wel bekend met het geluid van schoten, maar zo dichtbij is toch wel beangstigend. Door de gehoorbeschermers konden we niet goed praten, maar later bleek dat we beide eraan dachten dat dit hetzelfde geluid is als wat de slachtoffers van al die slachtingen van de laatste jaren gehoord hebben. Laten we zeggen dat we ons heel erg bewust waren met wat voor een gevaarlijk ding we in ons handen stonden. Maar schieten is ook een sport en we wilden het toch een keer meegemaakt hebben. Dus we hebben beide 2 rondes geschoten. Vooraf hadden we al bedacht dat ik wel eens de beste kon zijn, dus de verwachtingen waren hoog. En ja hoor, schot in de roos! Erg gelachen achteraf. Cyriel had echt via het vizier gericht en vroeg hoe ik dat had gedaan. Vizier? Welk vizier? Ik heb gewoon in het wilde weg staan schieten. Blijkbaar natuurtalent :). Ondanks dat we een erg licht wapen hadden, schrokken we beide van de terugslag. Het was een aparte ervaring, als je eenmaal een paar keer geschoten hebt begin je er ook lol in te krijgen om dat doel te raken. Maar voor ons blijft het bij deze ervaring, al snap ik nu wel beter de lol van schieten als sport. Het heeft iets weg van blikjes schieten op de kermis, behalve dan dat als je op een mens of dier mikt, het dodelijk is.

Na deze aparte ervaring zijn we naar het hotel gereden om alvast via valet parking onze koffers in te leveren en de auto te laten parkeren. We hadden via het forum de tip gekregen te eten bij Milo's. Daar heb je een kwalitatief goede 3-gangen lunch voor ongeveer $ 22 (is ongeveer € 16). Het was inderdaad erg lekker, maar iets te chique voor mij. Voelde me niet erg op mijn gemak. Cyriel had daar absoluut geen last van, zal wel vrouwending zijn. The Cosmopolitan is echt een stuk chiquer dan The Mirage, ze hebben bij de incheckbalies allemaal pilaren staan met bewegende beelden die steeds wisselen. Fascinerend gezicht, je blijft kijken. 

Bij de beroemde chandelier (foto rechts) werden we aangeklampt door een stel vrouwen die erg graag een groepsfoto wilden maken. Ze kwamen alleen met steeds meer toestellen, ik heb van alles in mijn handen gehad. Als tegenprestatie maakten ze van ons natuurlijk ook meerdere foto's.

Na de lunch konden we inchecken. We hebben een suite met balkon, wat uniek is op de Strip, met uitzicht op de beroemde Bellagio fonteinen. Het uitzicht is erg gaaf, we kunnen vanaf het balkon, vanuit het bed en vanuit het bad kijken naar de fonteinen. Vooral 's avonds is dat ontzettend gaaf! De kamer zelf valt ons iets tegen, wat apart is aangezien dit hotel met zijn 5 sterren een ster hoger is dan The Mirage. Maar de kamer is niet goed schoon, beschadigingen her en der. Maar hé, who cares met dit uitzicht. Nou ja, behalve dan dat niet goed schoon, daar kan ik niet goed tegen. Als het morgen nog zo is, trekken we wel even aan de bel.

 

Inmiddels begon ik me weer beroerder te voelen, dus tijdje ontspannen op de kamer voordat we 's avonds de hotels Bellagio en Paris van binnen gingen bekijken. Deze liggen beide op loopafstand en hadden we nog niet gezien. Bellagio heeft een soort fantasie binnentuin die een beetje aan de Efteling doet denken. In Paris hebben ze geprobeerd de sfeer van oud Parijs neer te zetten en dat is ze aardig gelukt. Verder hebben ze de Arc de Triomph en de Eiffeltoren volledig nagebouwd, wel wat kleiner dan de echte, maar ook erg mooi gedaan. In Paris een pizza slide genomen, door de uitgebreide lunch hadden we niet veel trek. En toen ging bij beiden het lichtje uit en om 9 uur lagen we op bed. Hopelijk voel ik me morgen wat beter.

Dag 4

Vannacht hebben we beide erg goed geslapen en werden vanochtend op een normale tijd wakker. Cyriel werd helemaal fris en fruitig wakker, ik met flinke keelpijn. Ik had al wat last van mijn keel na de bruiloft, maar dit is een stapje verder. Ben ook aardig verkouden. Al die overgangen van heel warm naar heel koud helpen vast niet mee. Die airco's hier staan op stand diepvries.

Heerlijk relaxed ontbeten in het hotel bij Beans. Stukje duurder dan Starbucks, maar vele malen lekkerder.

Na het ontbijt zijn we met de Deuce (bus over de Strip) naar de andere kant van de Strip gegaan. Het werd hoog tijd dat we de M&M shop gingen bezoeken. Blijft een fantastisch gezicht die muur met M&M's. 

Daarna nog wat rondgekeken. Op dit stuk van de Strip zie je veel meer zwervers en malloten in maffe pakken waarmee je op de foto kunt dan bij ons hotel. Ernie werd zelfs boos op me omdat ik weigerde zijn vieze uitgestoken poot aan te raken. Serieus, het gaat niet goed hoor als je wordt uitgescholden door een Sesamstraat figuur. En natuurlijk de porncardslappers, die staan de hele dag kaartjes met schaars geklede dames uit te delen aan mannen. Eentje had zelfs een aanbieding voor ons beide die we apart konden beleven. Dusss....

Geluncht bij het Hard Rock café op het balkon, met uitzicht op de Strip. Maar eerst wordt er een foto van je gemaakt voor een doek. Deze komen ze later langs brengen en kun je kopen voor een flinke prijs. Maar het waren erg leuke foto's, dus toch maar gekocht. Echt een aanrader om hier te eten: leuk, lekker en gezellig!

Na de lunch met de bus terug naar het hotel. Daar heerlijk een tijdje relaxed op bed tv gekeken en in het bubbelbad geweest. En toen kreeg ik Cyriel eindelijk zover om mee te gaan naar het zwembad. Ik ben dol op dobberen in het water. Maar met een cocktail in het vooruitzicht ging hij toch mee. Samen op de rand van het zwembad onze cocktails gedronken. We hadden ze net op toen er een dame naast Cyriel uitgleed en flink hard terecht kwam en steeds naar haar voet, knie en hoofd greep. Ze wou geen hulp van ons, maar ze kwam warrig over, dus heb ik de lifeguard gewaarschuwd. En dan merk je echt dat je in Amerika bent, land van de claims, want toen werd echt de hele poppenkast opengetrokken. Inclusief allemaal security die foto's van haar ingezwachtelde voet en plaats van het ongeluk maakten. Uiteindelijk is ze met een ambulance afgevoerd.

's Avonds hadden we gereserveerd in een Ierse pub in hotel New York New York, The Nine Fine Irishmen. We konden lekker buiten zitten, binnen begon later ook live muziek. Het wordt saai, maar wederom erg lekker gegeten. Alleen de fout gemaakt om beide een entree te bestellen. Die porties zijn zo groot, dat je daarna eigenlijk geen eten meer hoeft. Dus volgende keer gewoon een entree delen. Na het eten nog even binnen naar de Ierse band staan kijken.

I

Ik begon me in de tussentijd niet helemaal lekker te voelen, dus zijn niet lang gebleven en vroeg naar bed gegaan.

Het was een erg ontspannen dag, alleen een beetje aangerommeld, buikje (te) vol gegeten en natuurlijk wat gegokt. We hebben inmiddels genoeg bij elkaar gespaard voor een gratis buffet voor 2 personen. Je spaart punten als je gokt of iets koopt/eet in het hotel. Dus dat gaan we morgenochtend maar eens doen. 

Dag 3

Vanochtend werd ik dus weer om 4 uur wakker. Cyriel ligt wederom te ronken naast me, maar is met knallende koppijn gaan slapen. Het plan was om vandaag naar Death Valley te gaan, maar daarvoor moet je vroeg vertrekken en fit zijn. Dus dat gaat hem niet worden vandaag. Nadat Cyriel weer wat bijgekomen was besloten we in het Paradise café te ontbijten. Dat is een leuk eettentje bij het zwembad. Ontbijt was heerlijk, blue berrie pancakes met vers fruit ernaast. 

 

We hadden beide zin om toch even de weg op te gaan, dus besloten we om vandaag naar een State Park in de buurt te gaan, Valley of Fire. Vroeg in de ochtend is eigenlijk beter, maar we hebben toch niet zo'n zin om te wandelen. Alleen eerst nog uitchecken en de koffers laten opslaan. Het is niet gelukt een upgrade te krijgen, dus vandaag wisselen we van kamer. De afgelopen 2 nachten zaten we helemaal gratis in de Deluxe room, vanmiddag gaan we naar de Tower suite voor 2 nachten. Ook gratis! En dat allemaal vanwege een Facebook spel.

Valley of Fire is een uurtje rijden vanaf Vegas. Het is een erg mooi, maar klein park. Vanwege de hitte (37-38 graden) hebben we weinig gewandeld, maar meer American style van viewpoint naar viewpoint gereden. Een klein stukje van een kilometer door mul zand was al moordend, dus dat hebben we echt maar 1 keer gedaan bij Moose's Tank. Daarmee kwamen langs allemaal rotstekeningen van 4.000 jaar oud. Overal waar je keek zag je wel iets. Bij White Domes stond zelfs een waarschuwingsbord dat het te heet was om deze trail te lopen. Gelukkig kun je bijna alle bezienswaardigheden goed zien met hoogstens een klein stukje lopen vanaf de auto. Het park moet schitterend zijn met zonsondergang, maar dat gaan we niet redden. Misschien ooit op een toekomstige camperreis, we hebben diverse campgrounds gezien in het park. 

Op de terugweg zijn we langs Lake Mead gereden. Onderweg stak er een groep dieren over, kan alleen even niet op de naam komen. Ging bijna fout met de gele auto.

Terug in het hotel was het tijd om weer in te checken. Deze keer dus in een suite met een aparte slaapkamer, kitchenette, badkamer zo groot als een balzaal met bubbelbad en walk-in-closet. Uitzicht op de Strip en de vulkaan van The Mirage. In 1 woord WOW. Hier kunnen we wel aan wennen!

In die zwarte kast aan het eind van het bed zit trouwens de tv, we hebber zelfs een joekel in de badkamer. Deze kamer is serieus groter dan onze vorige flat.

Na even gerelaxed te hebben gaan we op weg naar de Aria. Daar hebben we een reward voor 2 gratis buffetpassen. We zijn geen buffetmensen, behalve voor ontbijt misschien. Maar deze schijnt erg goed te zijn en het is gratis :). Je betaald anders bijna € 60 voor 2 personen. Eerst moesten we nog de reward verzilveren bij een Mlife desk. Dat ging heel soepel. Ik had wel eens gelezen dat je met deze reward ook in de VIP lijn mocht. Dus gevraagd en ja hoor, er werd een kaartje uitgeschreven. Er stond een aardige rij bij het buffet en wij waren door dat kaartje bijna meteen aan de beurt. Me like! Hoe mooi je het ook aankleedt, buffetten blijven ongezellig. Maar we kunnen niet anders zeggen, hij was wel goed! 

Helaas hadden we de fout gemaakt om de afstanden te overschatten. We waren lopend naar het hotel gegaan in plaats van met de auto. Dat hebben we geweten ook. Op de Strip is het 's avonds mega druk, vooral bij de Bellagio fonteinen. En je kunt niet continu rechtdoor lopen. Je moet regelmatig via de hotels lopen en via allerlei loopbruggen. Levert wel mooie foto's op. Met de al vermoeiende middag erbij waren we kapot toen we terug kwamen. Dus lekker vroeg naar bed! 

Oh ja, we hebben vanavond een camera connection kit gekocht, dus we kunnen de foto's weer op de iPad zetten. Dus dag 1 en 2 zijn bijgewerkt.

Dag 2

Vanochtend werd ik (Saskia) wakker, maar dan ook klaarwakker. Gevalletje jetlag. Mooi moment om de blog van de vorige dag te schrijven. Daarna geprobeerd nog wat te slapen, Cyriel ronkte nog zo gezellig naast me. Maar helaas, dat ging hem niet worden. Dus over naar plan B. Ik ben geen echt ochtendmens, maar de sfeer van een stad in alle vroegte vind ik fantastisch. Ik had Cyriel de avond ervoor al gewaarschuwd, als je wakker wordt en ik ben er niet, dan loop ik op de Strip. 

En zo geschiedde het... zonsopgang was om half 7. Dus ik ben om 6 uur door het hotel gelopen naar de Strip. Het was rustig in het hotel, maar ik was zeker niet de enige die op was. Deze stad slaapt werkelijk nooit. Het was zo rustig buiten dat ik midden op de straat stil kon staan om foto's te maken. Deze  staan op het fototoestel, dus die volgen later. 

Op de weg terug naar de kamer heerlijke espresso met een donut gehaald bij de Starbucks voor ons beide. Voor een koffieleut als Cyriel is wakker worden met een verse espresso een gelukzalige ervaring :).

Na het ontbijt zijn we naar het beroemde welkomstbord van Las Vegas gereden. We vonden dat het nu toch echt wel tijd werd voor een foto voor dat bord, het is al de 3e keer dat we hier zijn. 

Vanaf daar heb ik het stuur over genomen van de huurauto om naar de Walmart te gaan voor wat boodschapjes. Wat een fantastische bak! Hebben hebben hebben! Wat rijdt dat zeg..

Nog bruisend van de energie besloten we een outletcenter onveilig te maken. Dus op naar Premium outlet South. Inmiddels was de temperatuur buiten opgelopen tot boven de 30 graden, binnen was het KOUD. Komop mensen, airco is lekker midden in de woestijn, maar met je korte broek rondlopen in een ijskast is niet fijn. Van pure armoe moet je wel kleding passen om het maar een beetje warm te krijgen. Mmmm... Is dat misschien de achterliggende gedachte? We kwamen wel met een onverwacht grote buit naar buiten...

De temperatuur was inmiddels nog verder gestegen en er was een aardige wind komen opzetten. Van de zomer hadden we volgens  Renier van den Berg een keer last van een föhnwind in Nederland. Ik kan mij die dag nog herinneren. Maar even serieus Reinier, dat was een verkoelend briesje vergeleken met dit. Heel apart gevoel zo'n hete wind op je huid.

Terug bij het hotel hebben we de auto weer geparkeerd bij valet parking. Wat een luxe is dat en geen gedoe met lange afstanden lopen van de parkeergarage naar je kamer. Ze zijn hier sowieso erg van het luxe. Als we straks thuis zijn moeten we weer opnieuw leren een openbaar toilet te bedienen. Hier spoelen ze automatisch door, de zeep en water werkt ook op sensor. 

De rest van de dag hebben we doorgebracht met een aantal hotels te bekijken, waaronder de Wynn en Palazzo. Lekker wat gedronken bij de beste hamburgertent op de Strip, de Stripburger. En om 8 uur ging bij mij het lichtje uit. Cyriel heeft me nog naar beneden weten te slepen voor een snel hapje en ben daarna op bed ingestort. Om vervolgens weer om 4 uur klaarwakker te worden met een ronkende Cyriel naast me. Dus maar de blog van dag 2 geschreven. Hé? Heb ik dit scenario niet eerder gehoord?

Op de tafel vonden we trouwens een klein presentje van het hotel om ons te feliciteren met ons huwelijk. We gokken dat dit geregeld is door de dame die ons hielp bij het inchecken. Die was ook net getrouwd.

Lekkere cocktail bij de Stripburger. Kwam trouwens hard aan. Dat bleek toen ik tegen de serveerster wilde zeggen dat ze het wisselgeld mocht houden. "Keep the change"  zou het meest logisch zijn, "it's ok" kan ook nog. Maar "it's good so" is werkelijk het meest erge steenkolen Engels dat je kunt verzinnen. En na deze cocktail was dat ook precies wat ik deed (bloos). 

Dag 1

Afgelopen nacht hebben we goed geslapen, dus het lukte redelijk om om half 6 ons bed uit te komen. Even op ons gemak douchen, de laatste spullen inpakken en om half 7 zaten we als eerste aan het ontbijt. Deze keer hebben we onszelf op een taxi rit getrakteerd en om 7 uur stond de beste man klaar voor het hotel. De reis kon beginnen.

We waren mooi op tijd op Schiphol waar Cyriel zijn ouders ons kwamen uitzwaaien. Nog even een bakkie met ze gedronken. Wim had als verrassing twee foto's die hij gemaakt had op onze bruiloft voor ons afgedrukt, zo lief. Die zitten nu tussen de paspoorten en worden af en toe te voorschijn gehaald waarna we standaard met een domme grijns zitten te kijken.

De vlucht naar Chicago was erg rustig, maar even kort turbulentie gehad. We vlogen deze keer over Groenland. Erg gaaf gezicht, je zag ijsrotsen in het water, bergen met sneeuw en daarna één grote witte vlakte. Immigrations ging dit jaar lekker snel en na 4 uur gewacht te hebben op Chicago vlogen we met wederom een redelijk rustige vlucht naar Vegas. 

Bij aankomst loop je direct tegen de gokmachines aan. Het blijft een apart gezicht. Buiten krijgen we een klap in ons gezicht, zo warm! Het is hier nog ruim 30 graden aan het begin van de avond. De auto ophalen bij Alamo ging ook voorspoedig. We konden uit ongeveer 6 midsize SUV kiezen. En hoe kan het ook anders, dat moest natuurlijk de meest stoere zwarte bak worden, een gloednieuwe Ford Escape. Via de Strip zijn we naar ons hotel The Mirage gereden. Niet de meest snelle route, maar wel GAAF. Onwerkelijk om hier zo te rijden in het donker over de fel verlichte Strip. We're back!!!

Voor het eerst van ons leven gebruik gemaakt van valet parking. Je stopt, iemand laadt de auto voor je uit en zet hem voor je weg. Hier kunnen we wel aan wennen. De eerste 2 nachten zitten we in de Deluxe room en daarna 2 nachten in de Tower Suite. We hebben geprobeerd om voor de eerste 2 nachten een upgrade te krijgen naar de suite zodat we niet van kamer hoeven te wisselen, maar helaas waren die allemaal vol. Anders was het onze zeker gelukt, ze raadde aan om het morgenochtend nog een keer te proberen, misschien is er dan wel een kamer vrij.

Even lekker wat gegeten bij de BLT burger, een gokje gewaagd en terug naar de kamer. We zijn inmiddels ruim 24 uur op en doodmoe. Alle geluiden, drukte en lichten zijn overweldigend. We wisten natuurlijk van vorig jaar hoe het hier kan zijn, maar door de vermoeidheid komt het toch wel heftig binnen. Toen we op de kamer de koffers  openmaakten kregen we twee verrassingen. De koffer van Cyriel was opengemaakt door de douane ter controle, net als vorig jaar. Wat is er toch met die gozer dat hij dat steeds heeft... En in Sas haar koffer bleek een tube met handwasmiddel open te zijn gegaan. Helft van de spullen zat onder dat spul mopperdemopper. Konden we eerst gaan schoonmaken grrrr. Alles ruikt wel lekker nu :).

Foto's zijn later toegevoegd, want er ontbrak een onderdeel van de camera connection kit voor de iPad. Die is of gejat door de douane (zat in Cyriel zijn koffer) of niet goed gezocht of (meest waarschijnlijk) in Van der Valk achter gebleven. Inmiddels maar nieuwe gekocht.